Moje serce było roztrzaskane jak potłuczone szkło, w którym siedziałem. Och, ból w środku. Ból emocjonalny był trwały i nieustępliwy. Czasami był po prostu ogłuszający. Bezsenne noce pełne niepokoju pozostawiły mnie w pozycji embrionalnej, kiedy leżałem na podłodze i kołysałem się w przód iw tył, w przód iw tył z godziny na godzinę. Zebrałem ostatnią cząstkę energii, którą miałem i cicho wyszeptałem: - Jezu, Jezu? jak kołysałem. Nie miałem innych słów. Po prostu surowy ból i otwarte rany z wieloma stratami i odrzuceniem. Nie wiedziałem, jak powstrzymać ból. Byłem zły. Byłem zraniony. Było mi smutno. miałem depresję.
Pokonać Zmęczenie
W związku z tym chroniczny ból zaczął się w mojej szyi. Nie mogłem obrócić głowy z boku na bok. Fizyczny i emocjonalny ból ogarnął mnie do punktu absolutnej beznadziejności i rozpaczy.
Wkrótce byłem bombardowany myślami o samobójstwie w dzień iw nocy. Naprawdę nie chciałem umrzeć. Ale chciałem, żeby ból się skończył. Chciałem, aby ci, którzy traktowali mnie niesprawiedliwie, cierpieli z powodu straty i odrzucenia, których doświadczyłem. Chciałem, aby czuli nieopisaną udrękę i poczucie winy dla warunkowej miłości. Chciałem, aby na zawsze zasmucili dzień, w którym mnie odrzucili. Chciałem, żeby zapłacili za ból i emocjonalne cierpienie, które mi spowodowali. Chciałem sprawiedliwości i samobójstwa w taki sposób, w jaki wybrałem to poszukiwanie.
W wieku 26 lat nieudana próba samobójcza wylądowała na szpitalnym oddziale psychiatrycznym przez siedem strasznie długich dni. Co za przerażające miejsce! Ci ludzie są naprawdę szaleni, pomyślałem. Nie pasuję tutaj. Zadzwoniłem do mojego terapeuty i psychiatry i poprosiłem o natychmiastowe wypuszczenie - bez skutku.
Zbiorowy ból i wspólne historie pacjentów na oddziale psychiatrycznym przytłaczały mnie. Mój ból i problemy wydawały się blednąć w porównaniu. Z poparciem podjąłem zobowiązanie, aby pozostać przy życiu i nauczyć się zdrowych sposobów pogodzenia się z moim bolesnym kryzysem utraty, odrzucenia i warunkowej miłości.
Chciałabym móc powiedzieć: :Żyliśmy długo i szczęśliwie:. Ale to nie byłoby prawdą. Dwa lata później mój tata, lat 57, zmarł na skutek samobójstwa. Przerażenie i emocjonalne szczątki były nieskończone i dotykały wielu ludzi - żonę, dzieci, wnuki, braci, siostry, ciotki, wujków, siostrzenice, siostrzeńców, rodzinę kościelną, społeczność, współpracowników, przyjaciół i pokolenia. przyjść.
Rok po śmierci mojego tatusia zostałem molestowany seksualnie. Nie znalazłem sprawiedliwości w systemie sądowym. W konsekwencji dręczyły mnie gniew, rozpacz, rozczarowanie, depresja i myśli samobójcze. Ból był nie do zniesienia, niepokój żalu i bezlitosna udręka.
W tym czasie doradzał mi psychoterapeuta, ekspert od molestowania seksualnego i psychiatra, który miał mnie na antydepresanty. Byłem w najczarniejszej dziurze w moim życiu, prawie nie mając nadziei na wyjście. Chciałem sprawiedliwości, ale nie było nikogo, kogo można by znaleźć. Nie sądziłem, że będę mógł stawić czoła kolejnym pięciu minutom tego bólu. Mój tatuś nie, dlaczego powinienem?
Mądrze, doradca nalegał, żebym podpisał list, który powiedział: :Nie popełnię samobójstwa. Jeśli czuję, że chcę umrzeć, muszę zadzwonić do mojego doradcy i natychmiast powiedzieć komuś?.
Przypomniałem sobie, kiedy mój tata zmarł na skutek samobójstwa. To był koszmar! Śledczy potraktowali sytuację jak miejsce zbrodni - zabójstwo do czasu udowodnionego samobójstwa. Nightmare podążył za głębokim i przejmującym bólem. Pytanie? Dlaczego? pozostał bez odpowiedzi. Uczucia porzucenia i odrzucenia niemal zepchnęły kilku członków mojej rodziny ponad krawędź. Jak mogłem zrobić to ponownie mojej rodzinie?
Pytania krzyczały mi w głowie. Gdzie jest ten, kto będzie o mnie walczył? Gdzie jest ten, który mnie ochroni? Kto zrobi niewłaściwe rzeczy? Gdzie jest nadzieja na życie? W mojej głowie żyłem w beznadziejnym więzieniu.
Wtedy zacząłem słyszeć o sprawiedliwym Sędziego, który będzie walczył w moim imieniu iw imieniu wszystkich strapionych, maltretowanych, słabych, chorych, wdów, sierot, opuszczonych, odrzuconych, wyrzutków, biednych i potrzebujących. A kiedy Go zapytałem, On powiedział, że zabierze moją sprawę! Czemu? Zapytałam. Ponieważ jesteś tego wart, odpowiedział. Przybyłem z dobrą nowiną, powiedział. Przyszedłem, aby uzdrowić twoje złamane serce! Przyszedłem, aby uwolnić cię od beznadziejnego więzienia! Przybyłem, aby dać ci piękno w zamian za kupę popiołu twojego życia! Przyszedłem, aby dać ci radość w zamian za twój smutek! Powiedział, że przyszedłem położyć piosenkę w twoich ustach w zamian za twojego zmęczonego ducha. Zamiast wstydu będziesz podwójnie dla swoich kłopotów. Zamiast upokorzenia, będziesz miał radość. Czemu? Ponieważ kocham sprawiedliwość! (Izajasz 61)
Płakał ze mną! W rzeczywistości butelkował każdą łzę, jaką kiedykolwiek płakałem. Słuchał moich opowiadań! Uwierzył mi! Przywrócił mi godność i wartość. Słyszałem twój płacz, powiedział. Usłyszałem twój telefon alarmowy. Zabrał mnie z szalejących wód życia, które zagrażały mi utopieniem. Uratował mnie, powiedział, ponieważ On rozkoszuje się mną. Potem powiedział, weź odwagę! Nie bój się. Pójdę po waszych wrogów zemstą. Uratuję cię. Ja cię dostarczę. (Psalm 18)
Wierzyłem w Niego! Jezus, sprawiedliwy Sędzia, dał mi odnowioną siłę. Odzyskałem swoje życie siedem lat temu. Znowu się śmieję. Uśmiecham się ponownie. Już nie przechylam się w przód iw tył po wahadle samobójczej rozpaczy. Nie jestem przygnębiony. Jestem w pełni żywy w środku. Czy w moim życiu wciąż są bolesne okoliczności? Tak! Ale teraz mam trwałą NADZIEJA. I możesz też!
Sprawiedliwy Sędzia cię kocha i chce, abyś wiedział, że On widzi wszystko! Zemsta jest moja, ja się spłacę, oświadcza Pan. Wierz znowu. Zaufaj jeszcze raz. Żyć ponownie. Nadzieja jeszcze raz.