Co jest czarno-białe i czyta się od nowa? Jasne, to stary dowcip. Ale zanim powiesz, że zebra z opalenizną lub skunonem w blenderze, pomyśl o kodzie kreskowym. Wszyscy przyzwyczailiśmy się do kodów kreskowych w supermarketach, w naszych działach wysyłkowych i odbiorczych oraz na hali fabrycznej. Niektóre z nich widzą teraz kody kreskowe w innym świetle - jako narzędzie zwiększające produktywność w aplikacjach front office.
W supermarkecie kod kreskowy informuje system magazynowy sklepu, że kupowany produkt dotarł do stanowiska kasowego i jest przenoszony z zapasów. W pewnym sensie kod kreskowy jest narzędziem do śledzenia lokalizacji czegoś, czy jest to puszka zupy, czy wagon towarowy. Niektórzy widzą teraz potencjał śledzenia dokumentów w biurze. Na przykład każdy raport lub formularz produkowany przez firmę może otrzymać unikalny numer śledzenia, który można przekształcić w kod kreskowy. Może to być numer dokumentu, numer faktury, numer zamówienia, numer zamówienia klienta lub numer kontrolny magazynu. Praktycznie dowolna liczba lub ciąg znaków można przekształcić w kod kreskowy.
Jak działają kody kreskowe
Po zakodowaniu dokumentów, potrzebujesz tylko niedrogiego czytnika kodów kreskowych. Czytniki kodu paskowego można podłączyć do istniejącego komputera PC lub kompatybilnego za pomocą klawiatury komputera. Śledzenie dokumentów może być tak proste, jak wymachiwanie różdżką po numerze kodowym paska dokującego dokumentów. Czytnik kodów kreskowych przekształca paski w oryginalne liczby i znaki, które zostały utworzone - na przykład nazwę pliku na komputerze. Istniejące aplikacje oprogramowania akceptują te dane tak, jakby były wpisane na klawiaturze. Ta procedura praktycznie eliminuje potencjalny błąd wprowadzany ręcznie przez klawiaturę.
Oto niektóre z zastosowań kodów kreskowych w recepcji.
* Kod kreskowy plików klienta. Teraz dowiesz się, kiedy zostaną wypisane i kto je posiada. Wystarczy, że użytkownicy wylogują dokumenty za pomocą czytnika kodów kreskowych umieszczonego w pobliżu szafek z plikami. Użyj pasków i pasków, aby umieścić kod kreskowy na stronie tytułowej każdego dokumentu lub w samym folderze dokumentu.
* Kod kreskowy w literaturze dotyczącej sprzedaży. Gdy klient odsyła je z powrotem, możesz natychmiast przechwycić te informacje.
* Kod kreskowy swojego sprzętu kapitałowego. Wtedy, gdy ktoś chce zabrać do domu sprzęt, recepcjonista lub personel ochrony może machać różdżką i uchwycić ten ważny fakt.
* Plakietki z nazwiskami odznak Barcode. Twoje bezpieczeństwo może zostać zwiększone, jeśli zalogujesz się do iz obszarów wrażliwych.
* Często podawane informacje o kodzie kreskowym, na przykład nazwa i adres firmy, lub informacje o produkcie podczas wprowadzania zamówienia.
* Kod kreskowy ekwipunku. Możesz śledzić swoje zapasy, przechodząc ze sklepów do ostatecznego testu do kontroli jakości i wysyłki.
* Kod paskowy wrażliwych plików komputerowych. Każdy, kto zajrzy do katalogu twojego komputera, może odgadnąć, że plik o nazwie personl.doc najprawdopodobniej zawiera dane osobowe lub personalne. Ale co zawiera plik o nazwie 154001.doc? Jeśli nadasz najbardziej zwartym nazwom swoje najbardziej wrażliwe pliki i tworzysz kody paskowe nazw plików, twoje pliki będą bezpieczne przed wzrokiem ciekawskich. Możesz zrobić to samo, używając swojego hasła
Oczywiście jest to tylko próbka niezliczonych zastosowań kodów kreskowych.
Dokumenty z kodem kreskowym są niezwykle łatwe. Bars n Stripes (http://www.barsnstripes.com) to wtyczka do programu Microsoft Word, która pozwala programowi Word używać do tworzenia kodu paskowego z dowolnego ciągu cyfr lub znaków wpisanych do dokumentu programu Word.
Historia kodów kreskowych
Choć może się wydawać, że kody kreskowe były z nami na zawsze, kody kreskowe tak naprawdę nie miały wpływu aż do 1970 roku. Dopiero w 1974 roku zastosowano pierwszy skaner kodów kreskowych i zakodowano pierwszy pasek produktu. Ale pomysł trwał dość długo. W 1932 roku Wallace Flint zasugerował, że automatyczny system kasowania może być wykonalny. Chociaż jego koncepcja została uznana za niewykonalną, Flint nadal wspierał pomysł automatycznego kasowania całej swojej kariery. W rzeczywistości, Flint, który 40 lat później został wiceprezesem stowarzyszenia sieci spożywczych, przyczynił się do rozwoju kodu UPC.
W latach 40-tych, 50-tych i 60-tych opracowano kilka formatów kodu, w tym kod byka, kody liczb i różne inne formaty. Zastosowania detaliczne doprowadziły do wczesnego rozwoju technologicznego kodowania kreskowego, ale wkrótce pojawiły się zastosowania przemysłowe.
Początkowe użycie kodów kreskowych
W 1948 r. Lokalny właściciel sklepu z karmą skontaktował się z Drexel Institute of Technology w Filadelfii, prosząc o zbadanie metody automatycznego odczytu informacji o produkcie podczas kasowania. Bernard Silver, absolwent Drexel Institute wraz z innym absolwentem, Normanem Josephem Woodlandem, połączyli siły, aby opracować rozwiązanie. Woodland najpierw zaproponował użycie tuszu wrażliwego na światło ultrafioletowe. Powstał działający prototyp, ale odrzucono go jako zbyt niestabilny i drogi.
20 października 1949 roku Woodland i Silver udało się zbudować działający prototyp opisujący swój wynalazek jako :klasyfikację artykułów za pośrednictwem wzorców identyfikacyjnych:. W dniu 7 października 1952 r. Przyznano im patent (Patent USA nr 2 612 994) na ich :Aparaturę i metodę klasyfikacji:. Wysiłki na rzecz opracowania działającego systemu przyspieszyły w latach sześćdziesiątych.
Kodowanie kreskowe zostało po raz pierwszy zastosowane komercyjnie w 1966 roku, ale aby system mógł być zaakceptowany przez przemysł jako całość, musiałby istnieć jakiś standard branżowy. Do 1970 r. Logicon Inc. opracował Kod identyfikacyjny produktów spożywczych (UGPIC). Pierwszą firmą produkującą urządzenia kodów kreskowych do handlu detalicznego z wykorzystaniem (przy użyciu UGPIC) była amerykańska firma Monarch Marking (1970), a do użytku przemysłowego brytyjska firma Plessey Telecommunications (1970).
W 1972 roku sklep Kroger w Cincinnati zaczął używać kodu byka. W tym samym czasie w branży spożywczej powstał komitet, który wybiera standardowy kod do zastosowania w branży. IBM zaproponował projekt oparty na pracy UGPIC i podobny do dzisiejszego kodu UPC. 3 kwietnia 1973 r. Komitet wybrał symbol UPC (oparty na propozycji IBM) jako standard branżowy. Sukces systemu od tego czasu pobudził rozwój innych systemów kodowania. George J. Laurer jest uważany za wynalazcę U.P.C. lub jednolity kod produktu.
W czerwcu 1974 r. Pierwszy U.P.C. Skaner został zainstalowany w supermarkecie Marsh';s w Troy w stanie Ohio. Pierwszym produktem, który miał kod kreskowy był guma Wrigleya.
Kody kreskowe Demystified
Nie ma nic naprawdę skomplikowanego w kodach kreskowych. Myśl Morse Code. Kiedy Samuel Morse wynalazł kodeks Morse';a w 1835 roku, zrewolucjonizował komunikację na duże odległości. Kod Morse';a opisał sposób kodowania tekstu odpowiedniego do transmisji przez prąd elektryczny przez przewód. Każda litera alfabetu została zredukowana do określonego wzorca kropek i kresek, jak pokazano w poniższej tabeli.
Dit 1 jednostka czasu
Dah 3 jednostki czasu
Przerwa między literami 3 jednostki czasu
Przerwa między wyrazami 7 odcieni czasu
Na przykład litera :S: została zdekodowana jako dit dit dit. Litera :O: stała się dah dah dah. Te misje i dah są często przedstawiane jako kropki i kreski. SOS następnie staje się:
dit dit dit dah dah dah dit dit
Kody kreskowe mają również alfabet kropek i myślników. Są one reprezentowane jako cienkie paski i szerokie prążki oddzielone białą przestrzenią. Kody kreskowe UPC są jednym typem kodu. Jest wiele innych. Określony kod nazywany jest zbiorem symboli lub symbolami. W kodzie UPC reprezentowane są tylko cyfry 0-9. Litery nie są dozwolone. Każda cyfra jest reprezentowana jako określony wzór cienkich i szerokich pasków.
Kody kreskowe stosowane w sprzedaży detalicznej
Jesteś w supermarkecie. Właśnie zakończyłeś zakupy, a Twoje produkty są skanowane przy kasie. Zadajesz sobie pytanie, skąd czerpią te informacje z tego małego kodu kreskowego. Krótka odpowiedź jest taka, że nie.
Ten kod kreskowy zawiera trzy informacje. Nie zawiera ona, jak wielu się domyśla, nazwy lub opisu produktu, jego ceny ani konkretnego szczegółu produktu. Do tego zakodowane jest:
1. Numer identyfikacyjny producenta U.C.C producenta
2. Numer identyfikacyjny produktu
3. Obliczona cyfra kontrolna, aby skaner odczytał ją poprawnie
Łącznie te części zawierają elementy kodu kreskowego UPC. Niedawno pojawił się nowy globalny standard, który obejmuje UPC, czasami nazywany GTIN lub Globalny Numer Jednostki Handlowej.
Po zeskanowaniu przedmiotu skaner kodów kreskowych dekoduje kod kreskowy, generując numer GTIN. GTIN służy do wyszukiwania produktu w bazie danych produktów sklepu. Numer GTIN jest tylko numerem rekordu bazy danych. Baza danych zawiera wszystkie informacje, które personel sklepu wprowadził do niej na temat tego konkretnego numeru GTIN, który często zawiera Producenta, nazwę produktu, opis, cenę, kolor, rozmiar itp..
Oprogramowanie bazy danych dostarcza następnie niezbędne informacje z powrotem do systemu punktu sprzedaży (rejestru kas), aby można było obliczyć sumę i wydrukować paragon.
Oczywiście jest to uproszczony pogląd, ale w zasadzie tak to działa.
(Uwaga: ten artykuł został wyodrębniony z większego artykułu, który można uzyskać z magazynu Small Business Pobierz całą wersję elektroniczną (24 strony) w formacie PDF na mojej stronie)