Kiedy Albert Einstein stworzył specjalną i ogólną teorię względności, początkowo wydawało się to nonsensem, ponieważ nikt wcześniej nie myślał o takich rzeczach, ale zarówno logiczna konsekwencja jego argumentów, jak i dowód, który został później znaleziony, uczyniły je rozsądnymi teoriami..
Zrozumienie różnicy między sensem a nonsensem ma kluczowe znaczenie dla twojego samopoczucia. Dopóki nie będziesz w stanie uzyskać wyraźnego zrozumienia czegoś, będziesz zdezorientowany, a kiedy będziesz zdezorientowany, nie możesz orientować się w świecie, w którym żyjesz.
Nikis Nonsense | Mam coś ogromnego do powiedzenia wszystkiego!
Coś ma sens, gdy łączy się z narządem percepcji: możesz to zobaczyć, usłyszeć lub poczuć.
Jednak nie zawsze jest to dokładna miara tego, co jest rozsądne. Miraż wydaje się być wodą, dopóki nie zbliżysz się do niego i nie zauważysz, że doświadczyłeś złudzenia optycznego. Halucynogenny lek wywołuje niecodzienne doświadczenia, dopóki lek nie ustępuje i zmieniasz zdanie.
Jednak sens przeważał. Odnowiłeś doświadczenie, dostrzegłeś je na nowo i zweryfikowałeś swoją opinię na temat tego, co to znaczy.
Jak dotąd, żyjąc na poziomie konkretu i empiryczności, wydaje się dość wyraźna różnica między sensem a nonsensem. MiraŜ był postrzegany jako nonsens po tym, jak zbliŜyliście się do niego. Jednorożca uznano za bzdurę, kiedy wyzdrowiałeś z halucynogennego narkotyku i zobaczyłeś, że patrzysz na zwykłego konia.
Jednak wraz ze wzrostem świadomości musi ona obejmować abstrakcje. Abstrakcję najlepiej opisać jako uogólnienie statystyczne. Jako dziecko, kiedy zobaczyłeś swojego pierwszego psa, a następnie inne psy podobne do niego, ale nie podoba ci się to, stworzyłeś uogólnienie zwane psami. Poprzez ankietę wielu psów, w końcu zobaczyłeś, że zarówno Chihuahua jak i owczarek niemiecki to psy.
W fizyce kwantowej nie można naprawdę zobaczyć cząstek subatomowych, ale można wywnioskować ich naturę i ich właściwości poprzez statystyki matematyczne i wrażenia z białych kropek i smug, które pozostawiają na płycie fotograficznej. W ten sposób można odróżnić elektron i pozyton. Możesz także określić, kiedy ma miejsce złożona interakcja. Na przykład dzięki zaawansowanym instrumentom obserwacji i interpretacji wiesz, kiedy mezon pi ujemny zderza się z protonem. Następnie obserwujesz, jak dwie cząstki niszczą się nawzajem, tworząc cząstkę lambda i neutralny mezon K. Dalsza obserwacja informuje o tym, jak niestabilne cząstki żyją tylko przez jedną miliardową część sekundy. Teraz neutralny mezon K rozpada się na miano dodatnie pi i mezon pi ujemny, podczas gdy cząstka lambda rozpada się na pierwotne dwie cząsteczki, mezon ujemny pi i proton.
Teraz, mimo że ten cały opis jest poza zmysłami, nie jest to nonsens. To dlatego, że miała miejsce obserwacja. Dokonano tego za pomocą matematycznych opisów i użycia wysoce wyrafinowanych urządzeń pomiarowych. Być może nie byłeś w stanie :zobaczyć: w dosłownym sensie, ale różne instrumenty zrobiły to za ciebie, a twoim zadaniem było zinterpretować, co ci mówili na podstawie wiedzy z przeszłości..
W sferze abstrakcji, chyba że można w jakiś sposób przetestować ten pomysł, ma on tendencję do bycia nonsensem. W rzeczywistości im bardziej jest ono usuwane z doświadczenia zmysłowego, a im mniej testowalne, tym bardziej bezsensowne może być.
Może to być nonsensowne uzasadnienie, ale nie czyni to sensownym.
Coś jest uważane za rozsądne, jeśli możesz dojść do niego poprzez indukcję lub dedukcję.
Indukcja rozwija się od szczegółów do ogólnej idei. Na przykład wszystkie psy są psami, niezależnie od wielkości i predyspozycji. Przybywasz do tego, badając kilka różnych psów i łącząc listę cech. Znasz różnicę między psami i kotami, ponieważ podczas gdy obydwoje są czworonożni, owłosieni i mają wąsy, mają również inne cechy, które odróżniają je od siebie.
Dedukcja rozwija się z ogólnej idei do konkretnej. Zasadniczo jest to rozkładanie czegoś na mniejsze i mniejsze jednostki. Wiesz, na przykład, że rośliny pochodzą z nasion, obserwując naturę roślin, zarówno w ich martwej formie, poprzez sekcję, jak iw ich żywej formie, obserwując ich wzrost i rozkład.
Nonsens przychodzi, kiedy musimy polegać na autorytecie. Kiedy wierzy się, nie dlatego, że zebrano o nim jakieś dowody, ale dlatego, że ktoś z autorytetu powiedział, że to prawda.
Ludzie kochają historie, a im bardziej niezwykła i fascynująca jest ta historia, tym bardziej mogą w nią wierzyć.
Jednym z przykładów jest channeling. Ludzie twierdzą, że kierują różnymi rodzajami istot, od Boga do przewodników duchowych do wniebowstąpionych mistrzów, a nawet całych zespołów oświeconych istot. Media wydają się zmieniać osobowości, przyjmując nietypowe intonacje wokalne, nieznane gesty i mówiąc słowa o zaskakującej mądrości. Jeśli podłączysz je do różnych instrumentów, mogą nawet pokazać zmiany fizjologiczne.
Czy to bzdura?
Jest to apel do wyższej władzy, w tym przypadku osoby spoza systemu, mówiącej z drugiej strony, która wydaje się dawać nam jasne wskazówki. Ponadto nasze instrumenty naukowe mogą nawet wskazywać, że rzeczywiście zaszła zmiana.
Z drugiej strony, możesz uzyskać takie same wyniki, jeśli zastosujesz hipotezę, że zjawisko wielu osobowości działa. Zostało wielokrotnie pokazane, że w dysocjacji nowa osobowość ma wyjątkowe cechy, w tym większą inteligencję.
Zatem ktoś, kto twierdzi, że jest medium, może być (a) podróbką; (b) osobowość wielokrotna; lub (c) oryginalna.
Próbując uporządkować sens z nonsensu, można odróżnić to, co jest prawdziwe od tego, co jest fałszywe, nie na podstawie zasadności ich stwierdzeń, ale poprzez wystawienie na próbę niektórych rzeczy, które oni mówią.
Doskonałym przykładem jest Edgar Cayce. Po tym, jak wszedł w stan transu i zaczął dyktować uzdrawiające formuły, wypowiadał niezwykłe środki zaradcze. Były to zaskakujące, ponieważ były (a) poza znanymi metodami medycznymi i (b) wysoce skuteczne. W tym przypadku, pomimo wysoce niecodziennego charakteru całego zjawiska, można wykluczyć fałszerstwo i zaburzenie osobowości mnogiej, po prostu dlatego, że przyszedł do odpowiedzi, które nie były w ogólnym obiegu. Nie ma sposobu, aby udowodnić, że to nonsens; stąd, na podstawie dostępnych dowodów, najlepszą hipotezą jest zaakceptowanie go tak, jak twierdził.
W religii, okultyzmie, filozofii i polityce abstrakcje, chyba że można je udowodnić poprzez dowody, nie powinny być traktowane jako wartościowe. Wydają się być nonsensem. Nie są one jednak akceptowane jako takie ze względu na wiarygodny sposób ich przedstawienia.
Najbardziej ludzka nędza, o ile wiem, podąża za dobrze uzasadnioną linią myślenia od autorytetu. Kiedy myślisz na podstawie swoich emocji, zamiast na indukcji lub dedukcji, a kiedy polegasz na autorytecie, a nie na dowodach, wtedy bzdury mogą równie dobrze zastąpić rozsądny sposób myślenia.
Najbardziej niebezpiecznym nonsensem jest to, co subtelne. W przypadku czegoś dziwacznego, jak w przypadku historii Edgara Caycea, początkowo rumieniec wydaje się nonsensem, ale po bliższym zbadaniu nie można trzymać się tego werdyktu. Z drugiej strony, gdy polityk mówi coś, co jest skłonne uwierzyć, choć bliższe zbadanie nie ujawni żadnego istotnego dowodu na potwierdzenie jego oświadczeń.
Tak więc element sensacji lub jej brak, nie jest właściwym kryterium rozróżniania sensu i nonsensu. Coś może być podniecone i nadal być prawdą. Coś może być stonowane i wydawać się rozsądne i nadal być fałszywe.
Szaleństwo nie jest łatwe do dostrzeżenia. Jedni z najbystrzejszych ludzi wpadli na to. Poza obrażeniami organicznymi mózgu i narządów zmysłu szaleństwem jest niezdolność do rozróżniania sensu i nonsensu. Wzrost i potęgę partii nazistowskiej można uznać za wybuch wszechobecnego szaleństwa społecznego.
Naukowa metoda obserwacji i eksperymentowania jest najwyższą formą rozumu wymyśloną. Wszystkie inne formy rozumu mogą być zabawne, ale nie gwarantują pieczęci prawdy. Prawdziwym powodem jest zdolność do uporządkowania sensu z nonsensu na podstawie logicznej spójności i dowodów.
Bez Wieku Rozumu, epoka, w której dzisiaj żyjemy, cudownego postępu naukowego nie byłoby możliwe. Przed tym czasem ludzkość myślała o rzeczach w emocjonalny, często bezsensowny sposób.
Rozum nie jest czymś przeniesionym do prowincji naukowca czy filozofa. Jest to coś, co wszyscy potrzebujemy, aby żyć pełnią życia. A najbardziej rozsądną formą rozumu jest ta, która odróżnia sens od nonsensu na podstawie dokładnego dociekania, obserwacji pacjenta i gromadzenia dowodów.