Natychmiast słyszymy te słowa i decydujemy, czy dialog jest uzasadniony. Decydujemy, czy postać, jak go znamy, rzeczywiście tak mówi. Jeśli w ogóle nie znamy postaci, używamy bardzo szerokiej linii bazowej i decydujemy, czy zaakceptujemy nieznajomego na ulicy mówiącego w ten sposób.
Aby rozwinąć zwycięską technikę pisania dialogów, musisz posłuchać, jak ludzie mówią. Członkowie rodziny, krewni, obcy, ludzie przez telefon. Jak one brzmią?
Jak napisać nieodparty opis książki
Zauważysz, że prawie wszyscy mówią w krótkich zdaniach. Dwa, może najwyżej trzy zdania, zanim spodziewają się, że ktoś inny zadzwoni.
Ich akapity naprawdę skupiają się na jednej myśli lub idei.
Nasze społeczeństwo nie znosi próżni, więc między głośnikami dochodzi do przerwy, a nie w myślach jednej osoby. Dlatego też pauza może być jednym z najpotężniejszych narzędzi dialogu, gdy jest używana w grze. Publiczność chce, aby ktoś coś powiedział, cokolwiek, aby zmniejszyć poziom antycypacji.
Kiedy ludzie mówią, używają prostego języka. Tak, znam kilka osób, które potrafią wspaniale mówić z obszernym słownictwem i sprawiają, że brzmi to całkowicie naturalnie. Ale to wyjątek. Uczyń swój dialog bardzo uproszczonym.
Jeśli rzeczywiście przepisałeś, co ludzie mówią, kiedy rozmawiają, a potem przeczytali to kilka dni później, naprawdę trudno byłoby zrozumieć, o czym mówią. Ums, ahs, tiki, zażenowany śmiech, przestoje i starty. Czytali jak idioci.
Ale kiedy słuchamy tych ludzi, odfiltrowujemy wszystkie te werbalne szczątki. Więc kiedy piszesz dialog, nie dołączaj go. Stajesz się filtrem gruzu. Twój dialog nie staje się bardziej realistyczny tylko dlatego, że postać czyta się jak idiota, chyba że chcesz, aby twoja postać rzeczywiście trafiła w ten sposób.
Dopóki nie piszesz sztuki, utrzymuj dialog do absolutnego minimum. Nie mów, pokaż. Nie ma postaci wyjaśniającej sytuację, jeśli opisujesz scenę, która robi to samo.
Ponadto ludzie nie mówią głośno, a ich wewnętrzne myśli rzadko przyjmują formę dialogu. Musisz wymyślić rozwiązanie tego dla twojej historii.
Doskonałym tego przykładem jest film Rozbitek z Tomem Hanksem. Dopóki nie potrzebujemy wyjaśnienia, że pojawia się Wilson, siatkarz towarzysza.
Akcenty są zabawne, a Mark Twain otrzymał wysokie uznanie jako pisarz, który w końcu napisał sposób, w jaki ludzie mówili. Ale jeśli masz dużo dialogów, ciężki południowy akcent może stać się męczący na wydrukowanej stronie. Powiedz czytelnikowi, że postać mówi południowym akcentem i niech mentalnie wypełnią dylemat.
Na koniec zachowaj :powiedział:, a :mówi: do minimum. W każdym momencie wielkiego dialogu czytelnik powinien wiedzieć, kto mówi bez większego wsparcia ze strony autora.