Przesłuchanie jest jednym z tradycyjnych pięciu zmysłów i odnosi się do umiejętności wykrywania dźwięku. Słyszenie to percepcja dźwięku i wynika z drobnych włókien włosowych w uchu wewnętrznym, wykrywających ruch membrany, która wibruje w odpowiedzi na zmiany ciśnienia wywierane przez cząstki atmosferyczne. Zasadniczo dźwięk jest wykrywany przez ucho i przekształcany w impulsy nerwowe, które są postrzegane przez mózg jako :dźwięki:.
Widoczna część ucha zewnętrznego u ludzi nazywa się małżowinem usznym lub małżowiną. Jest to zawiły miseczka, która powstaje z otworu kanału słuchowego po obu stronach głowy. Małżowina uszna pomaga kierować dźwięk do kanału słuchowego. Zarówno małżowina uszna, jak i przewód słuchowy wzmacniają i kierują fale dźwiękowe do błony bębenkowej lub błony bębenkowej. U ludzi wzmocnienie dźwięku wynosi od 5 do 20 dB dla częstotliwości w zakresie mowy (około 1,5-7 kHz). Ponieważ kształt i długość ludzkiego ucha zewnętrznego preferencyjnie wzmacnia dźwięk w częstotliwościach mowy, ucho zewnętrzne poprawia również stosunek sygnału do szumu dla dźwięków mowy.
25 podstawowych znaków ASL dla początkujących Dowiedz się ASL American Sign Language
Ból bębenkowy jest rozciągnięty na przedzie wypełnionej krwią jamy zwanej ucha środkowego. Podobnie jak błona bębenkowa jest jak głowica bębna, wnęka ucha środkowego jest jak korpus bębna. Duża część funkcji ucha środkowego polega na przetwarzaniu fal dźwiękowych w powietrzu otaczającym ciało w wibracje płynu wewnątrz ślimaka w uchu wewnętrznym. Fale dźwiękowe poruszają błonę bębenkową, która porusza kosteczki, które poruszają płynem ślimaka.
Ślimak jest komorą wypełnioną płynem o kształcie ślimaka, podzieloną wzdłuż prawie całej długości przez membranową przegrodę. Ślimak propaguje mechaniczne sygnały z ucha środkowego jako fale w płynie i błonach, a następnie przekazuje je do impulsów nerwowych, które są przekazywane do mózgu. Odpowiada za odczucia równowagi i ruchu.
Ludzie zwykle słyszą dźwięki o częstotliwościach od 20 Hz do 20 kHz. Ludzki słuch potrafi rozróżnić niewielkie różnice w głośności (intensywności) i częstotliwości (częstotliwości) w szerokim zakresie słyszalnego dźwięku. Ten zdrowy ludzki zakres wykrywania częstotliwości różni się znacznie wraz z wiekiem, zawodowym uszkodzeniem słuchu i płcią; niektóre osoby mogą słyszeć dźwięki do 22 kHz i być może poza nimi, podczas gdy inne są ograniczone do około 16 kHz. Zdolność większości dorosłych do słuchania dźwięków powyżej około 8 kHz zaczyna się pogarszać we wczesnym wieku średnim.